ஓய்வுக்கால ஓடம்!…. ( கவிதை ) ….. கல்லோடைக்கரன்.

ஓய்வுக் காலம் வாழும் வாழ்க்கை

ஓடம் போலது ஓடும்

காய்தல் உவத்தல் கடினம் மறைந்து

காலம் மெதுவாய்க் கழியும்

தேய்தல் கொண்ட கருவி போலும்

தேகம் களைப்பால் தேயும்

மாய்தல் வரும்நாள் மனத்தி லெண்ணி

மருண்டு மனமும் மாயும் !

சுவைத்து ருசித்த சுவையா முணவில்

சேர்த்த விருப்பும் போகும்

குவித்து வைத்த கலவிக் களிப்பும்

குறைந்து மறைந்து மாளும்

தவித்துத் தேடிச் சுகித்த சுகமும்

திகட்டித் தீர்ந்து சாயும்

அவித்து உயிர்ப்பை இழந்த விதைபோல்

அனைத்து உயிர்ப்பும் வேகும் !

 

பார்த்துக் களித்த பாவை வண்ணம்

பார்வை நீங்கி மங்கும்

சேர்த்துத் துளிர்த்த சிந்தை பலவும்

சிதைந்து சீர்மை சிதறும்

ஆர்த்து எழுந்த ஆசை பெரிதும்

ஆடி அசைந்து அகலும்

வேர்த்துச் செய்யும் வேலை இன்றி

வெட்கம் வந்து கவியும் !

 

படைத்த இறைவன் பெருமை மீதே

பற்று வந்து கூடும்

உடைத்த மடையின் ஊற்றுப் போலே

உயர்ந்த பக்தி பாயும்

கிடைத்த யாவும் போதும் என்றே

கருத்தும் வெறுமை ஆகும்

துடைத்த தகளிக் காட்சி போலத்

திரண்ட பழமை தோன்றும் !

நினைத்து நினைத்துப் பார்ப் பதுவே

நாளும் தொழிலென் றாகும்

மனத்தில் நிலைத்த ஏக்கம் எல்லாம்

மறைந்து மாயம் ஆகும்

வனத்தில் விட்ட வாழ்க்கை போல

வரண்டு திசைகள் மாறும்

அனைத்து உணர்வும் அடங்கி நெஞ்சம்

அமைதிக் கீதம் பாடும் !

 

ஓடி யோடிக் காலம் ஓய

ஓய்வும் ஓய்ந்து போகும்

தேடித் தேடிச் சேர்த்த தேட்டம்

தேய்ந்தும் மகிழ்வே தேறும்

ஆடி யாடிக் களித்த காலம்

வந்து வந்து போகும்

பாடிப் பாடிப் பரவ சத்தால்

பரமன் பாதம் நாடும் !

 

இழுத்த மூச்சும் ஓர்நாள் ஓய்ந்து

இரண்டு கண்ணும் மூடும்

பழுத்த ஓலை வீழும் வகைக்குப்

பார உடலும் வீழும்

கொழுத்த நரியும் காட்டில் நின்று

களிப்பி லாட்டம் போடும்

புழுத்த உடலைப் புழுக்க ளுண்ணப்

பேரும் மறைந்து போகும் !