கவிதைகள்
காற்றில் அலைமோதுகிறாய்…. கவிதை… ஸ்ரீவரி மஞ்சு
போகிற போக்கில்
உன் பசுமையைக்
கிள்ளி வீசிச் செல்கின்றன
சில விரல்கள்…
ஆசுவாசப்படுத்திக் கொள்ள
இடமளிக்கிறாய்
வேடந்தாங்கலாய்
உன் மேனியெங்கும்
கழிச்சல்கள்
இரை தேடும் பறவைகளால்…
நிறைந்து இருக்கும் கூடுகள்
உனக்காகக்
கட்டப்படவில்லை
வெற்றுக் கூட்டை
விட்டுச் சென்றபின்
சலசலத்து அழுகிறாய்…
உன் இலைச் சிறகுகளை
இறுக்கிப்
பிடித்து வைத்திருக்கும்
வேர்கள்..
மனசாட்சியின்றி
சருகான பிறகுதான்
உன்னைப் பறக்க வைக்கின்றன…
காற்றில்
அலைமோதுகிறாய்
எங்கோ ஓர் மூலையில்
முடங்கி விடுகிறாய்
பெண் மரமே…
