“கணவன்” மனைவி”… கவிதை… பிரியம்

” கணவன்”
“மனைவி ”
இருவரும்..
“குடும்பம்”
என்ற ..
“வார்த்தைக்கு”
மட்டுமல்ல ..
“வாழ்கைக்கும்”
“வலிமை”
சேர்ப்பவர்கள்…
“இறைவன் ”
“கொடுத்த..
“உறவுகளில்”
“கணவன் ”
“மனைவி ”
உறவு..
“புனிதமானது”
“இருமனங்கள்”
இணைந்து..
“வாழ்வதற்கு”
அடிப்படையாக
“அமைவது”
“திருமணம் ”
ஆகும்..
“கணவன்”
“மனைவியை”
“தானகாக”
வந்தவள்..
என்று..
கருதாமல்..
“தனக்காக”
வந்தவள்.
என்று..
“கருதவேண்டும்”
“மனைவி”
கணவனை..
புதுஉறவாக..
கருதாமல்..
“உயிராக”
கருதவேண்டும்..
“இந்தபுனிதமான”
உறவின்..
“தத்துவத்தை”
“தன்மையை”
இருவரும்..
அறிந்து..
வாழவேண்டும்..
“இருவருக்கும்”
“புது வாழ்வு”
“புது உறவுகள்”
“புது இடம்”
“புது வாரிசு ”
என்று ..
“கிடைத்தாலும்”
“கணவன்”
“மனைவியை”
“கண்ணில்”
வைத்துமட்டுமல்ல..
“நெஞ்சில்”
வைத்தும் ..
தாங்கவேண்டும்..
காரணம்..
“மனைவி”
“தாய்”
“தந்தை ”
“உடன்பிறந்தோர்”
“வாழ்ந்த இல்லம் ”
இவற்றையெல்லாம்..
மட்டுமல்ல ..
“இவர்கள் ”
அனைவர்..
மீதும் வைத்த..
“மொத்தநம்பிக்கையை”
“ஒத்த ஆளான”
“கணவன்”
மீது..
வைத்து..
“அவனுக்கான”
“வாழ்கையில்லை”
“அவனே”
“வாழ்கை ”
என்று..
வருகிறாள்..
ஆதலால்..
“கணவன்”
“மனைவி”
இருவருமே..
“குடும்பம் ”
என்ற..
“மரத்தின்”
“வேர்கள்”
இருவருக்கும்..
“குழந்தைகள்”
என்ற..
“விழுதுகளை”
காக்கும்..
“பொறுப்பு”
உண்டு..
“குடும்பம் ”
நடத்த..
“நிதிவேண்டும்”
ஆதலால்..
இன்றைய..
காலக்கட்டத்தில்..
பல “குடும்பத்தில்”
“இருவருமே”
பணிக்கு..
“செல்லும்”
“பணியை”
செய்துவருக்கின்றனர்..
“வாழ்கையில்”
“கணவன் ”
“மனைவி”
உறவென்பது..
“மனிதசமுதாயத்தில்”
“இன்றியமையாத ”
“இறைவனின்”
புனிதமான உறவு..
“அவர்கள் ”
“இருவரும்”
“மாலைகளை”
மாற்றி ..
“மங்கள நாணலால்”
“அங்கிகரித்து”
பின்பு ..
“ஒருவரையொருவர்”
புரிந்து..
“சந்தோஷம் ”
“சங்கடம்”
எதுவாயினும்..
“சங்கமித்து”
“பிள்ளைக்கும்”
“பெற்றோருக்கும்”
“உற்றோருக்கும்”
பெருமை..
சேர்க்கும்..
வகையில்..
வாழ்ந்துவருகிறார்கள்..
“பார்ப்போற்றும்”
“வள்ளுவன் வாசுகி”
போல்..
வாழமுடியாவிட்டாலும்.
“பார்ப்பவர்”
போற்றும்..
“தம்பதிகளாக”
நவின..
யுகத்தில்..
“வாழ்வது”
சிறப்பு..