கவிதைகள்
அன்புதனை அணையுங்கள்!… ( கவிதை ) ….. கவிஞர் மகாதேவ ஐயர் ஜெயராமசர்மா
ஓடிவரும் ஆறும்
ஊற்றெடுக்கும் நீரும்
ஆடிவரும் காற்றும்
அனைவருக்கும் உதவும்
கூவிநிற்கும் குயிலும்
குதித்தோடும் முயலும்
யாவருக்கும் இன்பம்
நல்கிவிடும் நயமாய் ! 
மயிலென்பார் குயிலென்பார்
வண்ணமிகு கிளியென்பார்
தனியான குணங்கொண்டால்
அன்னமென உயர்த்திடுவார்
கருடனை வணங்கிடுவார்
காக்கைக்குச் சோறிடுவார்
பெருமைநிறை பறவையென
உரிமையாய் உரைத்திடுவார் !
கூவிநிற்கும் கோழியினை
குழம்புவைத்துச் சுவைத்துவிட்டு
கோழியது பொருமையை
கொண்டாடி மகிழ்ந்திடுவர்
வீட்டிலே வளர்த்தெடுக்கும்
வெள்ளாடு தனைவெட்டி
விருந்துண்டு மகிழ்ந்துவிட்டு
விரிவுரைகள் செய்துநிற்பர் !
அஃறிணை எனவுரைத்து
அவற்றையெல்லாம் ஒதுக்கிவிட்டு
உயர்திணை தாமெனவே
உவப்பாகப் பேசிநிற்கும்
உலகத்து மனிதர்களின்
உண்மைமுகம் வரும்வேளை
அஃறிணை எதுவென்று
அப்போது அறிந்திடலாம் !
உயிர்கொன்று உயிர்வளர்த்தல் 
உயர்வான செயலன்று
எனவுரைக்கும் வள்ளுவத்தை
உயர்பீடம் வைக்கின்றோம்
உயர்வான குறள்சொல்லும்
உயர்வான தத்துவத்தை
உள்ளமதில் பதிக்காமல்
உதாசீனம் செய்கின்றோம் !
கருணைதான் கடவுளென்போம்
அன்புதான் அனைதுமென்போம்
உயிர்களைக் காப்போமென்று
உறுதியும் எடுத்துநிற்போம்
விலங்குக்குச் சங்கம்வைப்போம்
வேள்விகள் வேண்டாமென்போம்
நலம்பற்றி சொல்லிவிட்டு
நாம்மட்டும் மாறமாட்டோம் !
நிலமதில் நாமேயென்று
நித்தமும் ஆடிநிற்போம்
மனமதை மாற்றமாட்டோம்
மாறவும் நினைக்கமாட்டோம்
மனமதை மாற்றிவிட்டு
மன்பதை அகற்றிவிட்டு
அனுதினம் அன்புதன்னை
அனைத்திடல் அறமேயாகும் !
