“தேனான திருவாசகத்தை செப்பி நின்றார் வாதவூரர்” …. மகாதேவ ஐயர் ஜெயராமசர்மா.
பக்தி இலக்கியம் என்னும் பொழுது அது எங்கள் தமிழ் மொழிக்கே வாய்த்திருக்கிறது. ஏனைய மொழி களில் பக்திக்கு என்று தனியான இடம் கொடுத்து – அதனை இலக்கியமாய் ஆக்கவே இல்லை. அதற்கான முக்கியத்துவத்தையும் வழங்க வில்லை என்பதை மனமிருத்துவது அவசியமாகும். பக்தி இலக்கியத்தின் முன்னோடிகளாய் விளங்கும் – காரைக்கால் அம்மையார் , சம்பந்தர் , அப்பர் , சுந்தரர் , பின்னேதான் வாத வூரார் வருகின்றார். ஏனையவர்கள் பக்தி என்னும் வழியில் பயணப்பட்டவர்களே.அவர்கள் காலம் , அவர் கள் சூழல் , அவர்களின் வழியினை வகுத்துக் கொடுத்தது எனலாம். அவர்கள் அனைவருமே பக்தியின் உச் சத்தைத் தொட்டவர்களே ஆவர். இதில் எந்தவித கருத்துக்கும் இடமில்லை. ஆனால் அவர்களின் பின்னே வந்த வாதவூர் வண்டின் இறை அனுபவமும் , பக்தியின் நிலையும் , அதனால் வெளிவந்த பக்திப் புதைய ல்களும் சற்று வித்தியாசமானதாக அமைந்தது எனபதையும் கவனத்தில் எடுத்துக் கொள்ளுதல் வேண்டும்.
தேனை நாடி வண்டுகள் ஓடும்.தேனைச் சுவைப்பதில் வண்டுகளுக்கு பேரானந்தம். இந்த வண்டு மற் றைய வண்டுகள் போன்ற தன்று.இவ் வண்டு திரு வாதவூரில் இருந்து வந்த வண்டு. ஏனைய வண்டுகள் பல மலர்களையும் நாடி நிற்க – வாதவூர் வண்டு; வேத உபநிடதங்களை நாடி அங்கு திருவாசகம் என்னும் உய ரிய தேனைப் பருகி எமக்கெல்லாம் வழங்கி இருக்கிறது.அந்த வண்டு வழங்கிய தேனான திருவாசகம் – தொட்டாலும் இனிக்கும்.கேட்டாலும் இனிக்கும். படித்தாலும் இனிக்கும்.சொல்லச் சொல்ல இனிக்கும் சொற் களால் ஆனதுதான் அந்த வாசகம் ” திருவாசகம் “. இதனால்த்தான் “திருவாசகத்துக்கு உருகாதார் ஒருவா சகத்துக்கும் உருகார் ” என்று பலரும் வியந்து போற்றும் நிலை அமைந்து விட்டது. அது மட்டும் அல்ல – திரு வாசகத்தைத் தமிழ் வேதமாகவும் கொள்ளலாம். வடமொழியில்தான் வேதங்கள் இருக்கின்றன. ஆனால் தமிழ் வேதம் திருவாசகந்தான் என்பதை யாவரும் மனமிருத்து வது அவசியமாகும்.
திருவாதவூரில் பிறந்தபடியால் திருவாதவூரர் என்றும் , மணிமணியான வார்த்தைகளை வழங்கியதால் மணிவாசகர் என்றும் , அவரின் ஒவ்வொரு வார்த்தைகளும் சைவத்துக்கும் , தமிழுக்கும் மாணிக்கமாய் அமைந்தமையால் மாணிக்கவாசகர் என்றும் யாவராலும் பெருமதிப்புடன் அழைக்கப்பட்டார்.அது மாத்தி ரம் அல்ல – சைவத்துக்கும் , பக்திக்கும் , தமிழுக்கும், என்றுமே ஒளிவிடும் மாணிக்கமாய் அவர் திகழ் கின் றமையாலும் மாணிக்க வாசகர் ஆகியே நிற்கிறார்.
அந்தணகுலத்தில் பிறந்து , பேராளுமை மிக்கவராய் விளங்கினார் மணிவாசகப் பெருமான் என்று அவ ரைப்பற்றி திருவாதவூரடிகள் புராணம் வாயிலாக அறிகின்றோம். மணிவாசகப் பெருமானின் ஆளுமை யினை அவர் வாழ்ந்த பாண்டி நாட்டின் அரசன் – அரிமர்த்தன பாண்டியன் அகத்தில் இருத்தி அவரை தனது அரசாட்சியில் முதலமைச்சர் ஆக்கினான். அத்துடன் அவரின் ஆற்றல்களை மெச்சி ” தென்னவன் பிரம்மரா யன் ” என்னும் பட்டத்தையும் வழங்கிப் பெருமைப்படுத்தினான்.
தென்னவன் பிரமராயன் என்றருள் சிறந்த நாமம்
வாதவூராரினை தனது அகத்தில் ஏற்றிய மன்னவன் – மற்ற மன்னவர்களும் மதிக்கும் வண்ணம் ,அவருக்கு நன்மதிப்பினைக் கொடுத்தான். நவரெத்தினாலான ஆபரணங்கள், பட்டுப் பீதாபரங்கள் , சந்திரன் போன்ற வெண் கொற்றக் குடை, முத்திலான சிவிகை, பொன்னாலான காப்பு , சாமரை, யானை என்று அளித்து ஆனந்தம் அடைந்தான். என்று வாதவூரடிகள் புராணம் சுட்டிக் காட்டி நிற்கிறது.
அமைச்சராய் அமர்ந்த படியால் அரசன் கட்டளையினை ஏற்று நடக்கும் நிலையும் உருவாகியது. திரும் பெருந்துறையில் நல்ல அரோபியக் குதிரைகள் வந்திருப்பதாயும் அதனைப் பார்த்து வாங்கி வரும்படியும் திரவியங்களை அரசன் அமைச்சரான வாதவூரரிடம் கொடுக்கிறான். அமைச்சரான வாதவூரரும் குதிரை களை வாங்குவதற்கு செல்கிறார். அங்கு அவர் குருந்தமர நிழலில் ஒரு ஆனந்தப் பேரொளியினைக் காணு கிறார்.தன்னை மறக்கிறார். தான் வந்த பணியை மறக்கிறார். அந்த ஞான ஒளியுடை மகானின் திருவடி யில் சங்கமம் ஆகிறார்.இதைத்தான் பிறவிப் பயன் என்பதோ என்று எண்ணிட வைக்கி றதல்லவா ! நல்வினை தொடர்ந்தால் நல்லதே நடக்கும்.வல்வினை அறுந்து வாழ்வது சிறக்கும் !
அரசன் என்பவன் – இன்னார் , இனி யார் என்று பாராமல் நீதி வழங்குதல் முறைதானே. தனது கட் டளையினை உதாசீனம் செய்த வாதவூரருக் குத் தண்டனை வழங்கியதை எப்படிக் குற்றம் என்று எடுத்துக் கொள்ளுவது. இது ஒரு சிக்கலான கட்டம். அர சன் மனநிலை அமைச்சரான வாதவூரரிடம் இருக்கவே இல்லை. அரசன் இவ்வுலகில் இருந்தான். ஆனால் அமைச்சரான வாதவூரர் இவ்வுலகை மறந்தார். அவருக்கு முன்னே ஆண்டவன் பேருவே தென்பட்டது. ஆண் டவன் அருட் கடலினுள் அமிழ்ந்தே விட்டார். அதனால் குதிரை வாங்க வந்ததோ , தான் பான்டிய மன்னனின் அமைச்சரோ என்பதை யெல்லாம் அவர் மறந்தே விட்டார். கூட வந்தவர்கள் திகைத்தனர். மீண்டும் மீண்டும் வந்த பணியை இடுத்துரைத்தனர். அப்பொழுதான் தன்னிலைக்கு வந்த வாதவூரர் வந்த வேலையினை மன ங்கொண்டார். உலகினை மறந்திருந்த வாதவூரர் அந்தப் பரம்பொருளிடம் அடைக்கலமாகிறார். அடியவனு க்கு ஆண்டவன் அருளினான்.பரம்பொருளின் முதுகில் விழுந்த அடி அரசனின் முதுகில் விழுந்தது. அனைவருக்கும் விழுந்தது. அரசன் தனை மறந்து தவறை உணர்ந்து தண்டனிட்டு வணங்கினான். என்ன நல்ல கதையாக இருக்கிறதா ! இது கதை அல்ல வாதவூரர் வரலாற்றில் இவற்றைக் காணுகிறோம்.
கல்லால் ஒருவன் அடிக்க உடல் சிலிர்க்க
மனிதன் என்பவன் ஏதேனும் ஒரு துறையில் சிறந்து விளங்கும் பொழுது அத்துறைக்கு ராஜன் ஆகிறான். பாண்டிய மன்னன் அவையில் அமைச்சர் ஆனதால் வாதவூரர் புவிராஜனாகிறார். தித்திக்கும் திருவாச கத்தை அளித்ததமையால் கவிஜாரன் ஆகிறார். அவரின் பக்தியுடை வாழ்வால் அவர் தவராஜனாகிறார். பல சிறப்புக்களைப் பெற்ற வாதவூரர் நிறைவில் நடராஜனுக்கே உரியவராய் திகழ்கிறார் எனலாம்.
வாதவூரர் வண்டாய் பறந்தார். அந்த வண்டு ” திருவாசகம் ” என்னும் தேன் கூட்டையும் ” திருக்கோவையார் ” என்னும் தேன் கூட்டையும் கட்டி நாமனைவரும் நாளும் பொழுதும் வேண்டிய தேனைப்பெற்று சுவைத்திட வழி சமைத்திருக்கிறது எனலாம்.
உடையாள் உந்தன் நடு இருக்கும் உடையாள் நடுவுள் நீ இருத்தி
அடியேன் நடுவுள் இருவீரும் இருப்பதானால் அடியேன் உன்
அடியார் நடுவுள் இருக்கும் அருளைப் புரியாய் பொன்னம்பலத்து
முடியா முதலே என்கருத்து முடியும் வண்ணம் முன்னின்றே
என்னும் வேண்டுகளை வாதவூர் வண்டு இறைவனிடம் சொல்லுகிறது.இது தெவிட்டாத் தேனாகி இனிக்கிற தல்லவா !
திருவாசகமென்னும் தேன் பருகினார் ஒரு அடியவர். அவரால் தனது உணர்வினை வெளிப்படுத்த சொற்க ளைத் தேடுகிறார்.அவர் தேடியதை அளிக்கிறார் பருகுவோம் வாருங்கள்..
வான்கலந்த மாணிக்கவாசக நின் வாசகத்தை
வாதவூர் வண்டு மலர்கள்தோறும் எடுத்தவந்த தேனால் ஆக்கப்பட்ட திரு வாசகத்தை தமிழர்களாகிய நாம் மட்டும் சுவைத்து மகிழ்வது பெருமைதான். ஆனால் தமிழ் அறியா ஒருவர் , எங்கள் சைவம் சாரா ஒருவர், அதுவும் ஆசிய நாட்டைச் சேராத ஒருவர் ,ஆங்கில நாட்டை சேர்ந்த ஒருவர் கிறீத்தவ பாதிரியாரானவர் திருவாசகமென்னும் தேனைத் தொட்டதும் தன்னை மறந்தார். அந்தத் தேன்கூட்டுக்குள்ளேயே புகுந்து தேனை மாந்திக் கொண்டே இருந்தார் என்பது மனமிருத்த வேண்டிய கருத்தல்லவா !
சிவனை முழுமுதற் கடவுளாகப் பாடி உருகிடும் திருவாசகம் என்னும் தேன் – ஒரு கிறீத்தவ அருட் தந்தை யை எப்படிக் கவரமுடியும் ? இது ஒரு முரண்பட்ட நிலையாகத் தெரிகிறது அல்லவா ! இறைவன் என்பவன் ஒருவனே. திருவாசகத்தில் ” சிவனாக ” காட்சியளிக்கும் ஆண்டவன்தான் – பரமண்டலத்தில் வீற்றிருக்கும் பிதாவாக கிறீத்தவ அருட்தந்தை ஜி.யூ போப் அவர்களின் உள் ளத்தில் பதிந்திருக்கலாம். இதனால் அவர் ஆங்கிலத்தில் திருவாசகத்தேனை மொழிபெயர்த்து அனைவருமே பயனுறச் செய்தார் எனலாம்.இலண்டன் மாந கரில் கிறீத்தவ தேவாலயத்தில் முழந்தாளிட்டு செபம் செய்யும் வேளை ‘ தன்னருகில் மாணிக்கவாச கரும் செபம் செய்வதாக ‘ தான் உணர்ந்ததை – திருவாசக ஆங்கில மொழி பெயர்ப்பு நூலில் பதிவிட்டு ள்ளார் என்பது மனங்கொள்ளத் தக்கதாகும்.இதுவே சமயங்கடந்த பக்தி நிலை எனலாம்.இதனை வாதவூர் வண்டின் ‘ திருவாசகம் என்னும் தேன் ‘ செய்திருக்கிறது. மணிவாசகரின் இரக்கமும் , உருக்கமும் , தன்னை மிகவும் கீழாயும் , இறையே எல்லாவற்றுக் கும் மேலாகவும் , எண்ணி நின்று திருவாசகம் என்னும் தெவிட் டாத் தேனைத் தந்த பாங்கே மாற்று மதத்தவரான கிறீத்தவ பாதிரியாரையும் உருக வைத்ததது , திருவாச கத்தைப் பருக வைத்தது எனலாம். இஸ்லாமிய அன்பர்கள் கூட திருவாசகத்தை நேசிக்கிறார்கள். அதன் உருக்கப் பார்வையினை உள் வாங்குகிறார்கள் என்பதும் நோக்கத்தக்கது. திருவாசகம் என்னும் அரிய பொக்கிஷம் பல மொழிகளில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டிருக்கிறது என்பதையும் கருத்திருதுவது அவசிய மானதாகும்.
நமச்சிவாய வாழ்க நாதன்தாள் வாழ்க
என்று இறைவனுக்கே வாழ்த்துக் கூறுகிறார் வாதவூர் வள்ளல் அவர்கள். வாழ்த்துக் கூறியவர் யாவருக்கும் நல் வழியாய் , நல் அறிவுரையாய் எம்மையும் நாளுமே இறைவனை வாழ்த்திப் பாடுங்கள் என்று முன்மா திரியாய் விளங்கு கின்றார் அல்லவா !
