ரஷ்யாவின செந்தமிழ் அறிஞர் அலக்சாண்டர் டுபியான்ஸ்கி மூன்றாவது நினைவாண்டு! – ஐங்கரன் விக்கினேஸ்வரா

(ரஷ்யப் பல்கலை கழக தமிழ் இலக்கிய பேராசிரியரும், தமிழ் மொழி மீது மிகுந்தபற்றுக்கொண்டவரும், தமிழ் மொழியை சரளமாக பேசவும் கூடிய ரஷ்ய நாட்டுத் தமிழ் அறிஞர் அலக்சாண்டர் டுபியான்ஸ்கியின் மூன்றாண்டு நினைவாக இக்கட்டுரை பிரசுரமாகிறது)

மாஸ்கோ அரசுப் பல்கலைக் கழகத்தின் தமிழ் இலக்கியப் பேராசிரியரும், தமிழ் மொழி மீது மிகுந்தபற்றுக்கொண்டவரும், தமிழ் மொழியை சரளமாக பேசவும் கூடிய ரஷ்ய நாட்டுத் தமிழ் அறிஞர் அலக்சாண்டர் டுபியான்ஸ்கி ( Prof. Alexander Dubyanskiy- Александр Михайлович Дубянский) அவர்களின் மூன்றாம் ஆண்டு (18/11/2020)நினைவு தினமாகும்.

ரஷ்யாவின் செந்தமிழ் அறிஞர் அலக்சாண்டர் டுபியான்ஸ்கி மறைவு தமிழ்கூறும் உலகிற்கு மிகப்பெரும் இழப்பாகும்.

மாஸ்கோ அரசுப் பல்கலைக் கழகத்தில் தமிழ் மற்றும் இந்திய இலக்கியப் பேராசிரியராக பணி புரிந்தவர். உலகின் பல்வேறு நாடுகளுக்கும் பயணித்து தமிழ் மொழி சார்ந்த நிகழ்வுகளில் பங்கேற்று தமிழ் மொழியின் சிறப்புகளை வெளிக்கொணர்ந்தவர்.

குறிப்பாக மேல்நாட்டு மொழியாய்வாளர்களிடையே தமிழ் மொழியின் இலக்கியப் பயன்பாட்டிற்கும், பேச்சு வழக்கிற்கும் இடையில் இருக்கும் வேறுபாடுகளை எடுத்தியம்புவதுடன், தமிழ்நாட்டு பேச்சு தமிழில் உரையாடவும் கூடியவர்.

இந்திய மொழியியல் பேராசிரியர்:

மாஸ்கோ மாநில பல்கலைக்கழகத்தில் உள்ள இந்திய மொழியியல் துறை, அதன் மிக முக்கியமான நிபுணத்துவ அறிஞர்களில் ஒருவராக பணியாற்றினார். மாஸ்கோவில் நவம்பர் 18, 2020 பேராசிரியர் அலெக்சாண்டர் மிகைலோவிச் டுபியான்ஸ்கி காலமானார்.

அலெக்சாண்டர் டுபியான்ஸ்கி இந்திய கலாச்சாரத்தில் அங்கீகரிக்கப்பட்ட மொழியியல் நிபுணத்துவங் கொண்டவர். தமிழ் மொழி மற்றும் இலக்கியத் துறையில் முன்னணி வகித்தவர். அத்துடன் பல நூற்றுக்கணக்கான அறிவியல் கட்டுரைகளை வெளியிட்டவர்.

பல தலைமுறை மாணவர்கள் மற்றும் பட்டதாரி மாணவர்களுக்கு பயிற்சி அளித்தவர். அவர்களில் பலர் முக்கிய விஞ்ஞானிகள், பத்திரிகையாளர்கள் மற்றும் இராஜ தந்திரிகளாக இன்று விளங்குகிறார்கள்.

மாஸ்கோவில் 27 ஏபரல் 1941 இல் பிறந்தவர். பள்ளியில் பட்டம் பெற்ற பிறகு சோவியத் இராணுவத்தில் பணியாற்றினார். தமிழ் மொழி மீதுள்ள பற்றால் மாஸ்கோ மாநில பல்கலைக்கழகத்தில் மொழித்துறை நிறுவனத்தில் பணியாற்றினார்.

இந்திய மொழியியல் துறையில் நிபுணத்துவம் பெற்றதுடன், தென்னிந்திய இலக்கியம், பண்டைய மற்றும் இடைக்காலத் தமிழ் இலக்கியத்தையும் படித்தார். படிப்பை முடித்த பிறகு, அவர் தமிழ் துறையில் – முதலில் பட்டதாரி மாணவராகவும், பின்னர் – 1973 முதல் – ஆசிரியராகவும், மூத்த விரிவுரையாளராகவும், இணைப் பேராசிரியராகவும் விளங்கினார்.

தமிழ் இலக்கிய  ஆய்வாளர்:

பண்டைய தமிழ் இலக்கியத்தின் கவிதைகள் குறித்த தனது முனைவர் பட்ட ஆய்வறிக்கையை அவர் வெற்றிகரமாக படைத்தார். அதன் பின்னர் நெதர்லாந்தில் ஆங்கிலத்தில் உள்ள ஆய்வுக் கட்டுரையின் அடிப்படையில் தனது படைப்புகளை வெளியிட்டார்.

இன்றும் திராவிடவியல் மற்றும் தமிழ் ஆய்வுத் துறைகளில் ஆராய்ச்சியில் ஈடுபட்டுள்ள பல்வேறு நாடுகளைச் சேர்ந்த மாணவர்கள் மற்றும் இந்தியவியலாளர்களால் இந்த ஆராய்ச்சி ஆய்வுகள் இன்னும் தீவிரமாகப் பயன்படுத்தப்படுகிறது.

அலெக்சாண்டர் டுபியான்ஸ்கி 1978-79 இல் சென்னை பல்கலைக்கழகத்தில் தனது முதல் மொழிப் பயிற்சியைப் பெற்றார். பின்னர் அவர் அடிக்கடி இந்தியாவுக்குச் சென்று பல்வேறு அறிவியல் மாநாடுகளில் எண்ணற்ற முறை ஆய்வுரை ஆற்றினார்.

அலெக்சாண்டர் மிகைலோவிச் டுபியான்ஸ்கி திறமைகள் அவரது முக்கிய தொழில்முறை செயல்பாட்டின் நோக்கத்துடன் மட்டுப் படுத்தப்படவில்லை. அவர் ஒரு சிறந்த இசைக்கலைஞராக இருந்தார். மாஸ்கோ அரசுப் பல்கலைக் கழகத்தில் அவரது பங்கேற்புடன் நடந்த இசை நிகழ்வுகளை பலரும் நினைவில் கொள்கிறார்கள்.

அலெக்சாண்டர் மிகைலோவிச் எப்போதும் தனது சகாக்களுக்கு உதவ தயாராக இருப்பவர். மிகவும் பிரகாசமான, எப்போதும் கனிவான வார்த்தைகளால் ஆலோசனை கூறும் பேராசான். அவர் தனது உண்மையான வரம்பற்ற அறிவை மற்றவர்களுக்கும் பகிர்ந்து கொள்வதில் எப்போதும் மகிழ்ச்சியாக இருந்தார்.

எப்போதும் நட்புடன் இருந்த அவர் ஒரு சிறந்த நகைச்சுவை உணர்வை கொண்டிருந்தவர். மேலும் அவரது வேடிக்கையான விகடமான கதைகள் பெரும்பாலும் சோகமான சூழ்நிலைகளில் சக ஊழியர்களின் மனநிலையை உயர்த்தியது.

உலகின் பல்வேறு நாடுகளுக்கும் பயணித்து தமிழ் மொழி சார்ந்த நிகழ்வுகளில் பங்கேற்று தமிழ் மொழியின் சிறப்புகளை வெளிக்கொணர்ந்த அலெக்சாண்டர் மிகைலோவிச் டுபியான்ஸ்கி,

மேல்நாட்டு மொழி ஆய்வாளர்களிடையே தமிழ் மொழியின் இலக்கியப் பயன்பாட்டிற்கும், பேச்சு வழக்கிற்கும் இடையில் இருக்கும் வேறுபாடுகளை எடுத்தியம்பிய பெருமைக்கு உரியவர்.

தமிழ்நாட்டு பேச்சு தமிழில் சரளமாக உரையாடவும் கூடிய வல்லமை கொண்ட அவரின் மறைவு தமிழ்கூறும் உலகிற்கு மிகப்பெரும் இழப்பாகும்.

– ஐங்கரன் விக்கினேஸ்வரா